چه خوش باشد ميان لاله زاران

شاعر : خواجوي کرماني

بر غم دشمنان با دوستدارانچه خوش باشد ميان لاله زاران
الا اي باغبان در نو بهارانگرامي دار مرغان چمن را
صفير بلبلان بر شاخساراننفير عاشقان در کوي جانان
چو کبکان دري بر کوهسارانبنالم هر شبي در آرزويش
که از ياران جدا مانند يارانقيامت آنزمان باشد بتحقيق
که مي‌پرهيزم از پرهيزگارانمرا در حلقه‌ي رندان درآريد
نمي‌ماند قرار هوشيارانز زلف بيقرار و چشم مستش
صنوبر خوش بود بر جويبارانخوش آمد قامتش در چشم خواجو